Klasztor norbertanów na Strahowie (Královská kanonie prémonstrátů na Strahově)
Klasztor norbertanów na Strahowie (czes. Strahovský Klášter) – klasztor premonstratensów, na Hradczanach w Pradze, założony w 1140 na regule benedyktyńskiej, ufundowany przez księcia Władysława II. Położony na szczycie wzgórza, na zachód-południowy zachód od Zamku Praskiego. Jeszcze w tym samym roku (1140) zmieniono go na premonstratensów, których siedzibą pozostaje (z przerwą w latach 1950-1989) do dnia dzisiejszego. W roku uroczystego przeniesienia relikwii św. Norberta (1627) z Magdeburga, Strahow stał się głównym klasztorem premonstratensów. Obecne założenie klasztorne reprezentuje styl barokowy z 2. połowy XVII w. i należy do najstarszych budowli romańskich w Europie.
Premonstratensi przybyli na Strahow w 1140 z niemieckiego klasztoru Steinfeld (45 km na południowy wschód od Akwizgranu). Założycielski klasztor Steinfeld pozostał dla klasztoru na Strahowie macierzystym do 1802. Nowo powstały konwent stał się głównym ośrodkiem premonstratensów na Europę Środkowo-Wschodnią. Ze Strahowa utworzono w 1145 klasztor w Litomyślu, od którego w 1150 powstał klasztor Hradisko. W 1190 założono klasztor Louka pod Znojmem. Teplá (1193) i Zábrdowice (1209) to kolejne fundacje. To od tego ostatniego, w 1211 utworzono pierwszy żeński klasztor w miejscowości Nová Řiše (od 1733 – już jako kanonia męska – opactwo).
t:source: http://cs.wikipedia.org/wiki/Strahovský_klášter 
